– A gdzie dziś macie swój gniew, nędzarze,
Żeście się w łachy dali odziać?
– Utopiliśmy właśnie w browarze,
Bo nie miał się, biedak, gdzie podziać.
– Zburzcie browary. Z ziemią zrównajcie.
Niech gniew wasz, jak wulkan, wybuchnie.
A łachy w ogniu na wietrze spalcie,
Niech ciało wam nędzą nie cuchnie.
Z gruzów zbudujcie dla siebie prace.
W nich ręce po łokcie zorajcie.
Niechaj to będą wasze pałace,
A nędzy na krok nie wpuszczajcie!