To był wyjątkowy Dzień Matki i wyjątkowy prezent. Dorotka obroniła pracę doktorską z reżyserii dźwięku pt. „Rekonstrukcja dźwięku w powojennym filmie polskim” i uzyskała stopień naukowy pn. doktor sztuki muzycznej. To był trzeci doktorat dla mnie. Pierwszy uzyskała Monika w dziedzinie chemii przemysłowej, drugi – Ania w dziedzinie dyrygentury. Byłam osobiście na wszystkich trzech publicznych obronach. Każda była inaczej zorganizowana.
U Moniki obrona odbyła się w 2007 roku w sali wykładowej Politechniki Warszawskiej. Dużo publiczności. Wrażenie ogromne, a szczególnie ostatni etap, kiedy to pracownicy naukowi wydziału podchodzili do Moniki i jej gratulowali. Ustawili się oni w jednym rzędzie wzdłuż ściany po schodach do góry, że ostatni byli na samej górze. Stworzyli oni wyjątkowy sznur, który zsuwał się powoli, aż ostatni z grona naukowego złożył jej gratulacje.
U Ani był to koncert, który odbył się 10 lat temu w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Cała sala koncertowa była wypełniona widzami. Przyjechali na ten wyjątkowy koncert (oprócz rodziny) także jej przyjaciele, a nawet dyrektor Zespołu Szkół Muzycznych z Radomia pan Zdzisław Włodarski. Także i jej obrona była wyjątkowa. Bukietów kwiatów, jakie wówczas otrzymała, trudno było zliczyć.
Dzisiejsza Dorotki obrona była jeszcze inna. Była zorganizowana zdalnie. My (rodzina) razem z Dorotką siedzieliśmy przed wielkim ekranem, jak w kinie, w jej Studiu Dźwiękowym. Na ekranie zaś widzieliśmy członków komisji. Każdy z nich był zdalnie podłączony z innego miejsca w Polsce, a nawet jeden z nich był wówczas za granicą. Niesamowite, jakie możliwości ma Internet.
Trzy córki, trzy doktoraty – jesteśmy bardzo dumni z ich pracy nad własną edukacją. Z osobistego doświadczenia wiem, że choć nauka – trud wielki, to jednak także piękna przygoda i ogromna satysfakcja. Ja także ciągle się edukuję. Aktualnie uczę się sztuki bycia ogrodnikiem. Pracy doktorskiej nie przewiduję, ale „Szkołę cięcia” Alicji i Lucyny Grabowskich rozpoczęłam i zamierzam ją ukończyć w przewidzianym terminie. Równolegle zainteresowałam się kurami nioskami i efekty mojej pracy już smakowaliśmy wszyscy w rodzinie. Życie jest piękne, gdy ma się marzenia. To one zmieniają nasz świat, trzeba tylko im pomóc się realizować.
