9 i 10 marca – te dwa dni wspominają Ukraińcom Tarasa Szewczenkę (Тарас Григорович Шевченко). To 208 rocznica jego urodzin i 161 rocznica jego śmierci.
Szewczenko urodził się we wsi Moryńce (Ukraina) w rodzinie pańszczyźnianego chłopa, wsi należącej do zrusyfikowanego Niemca, Wasilija Engelhardta. W dziewiątym roku życia stracił matkę, w jedenastym ojca. Jako dziecko uczęszczał do cerkiewnej szkoły. Interesowało go malarstwo. Jego zdolnościami malarskimi zainteresował się nawet Engelhardt, który zapragnął mieć w nim swego pańszczyźnianego malarza. W czasie pobytu w Wilnie pozwolił on Szewczence uczyć się u głośnego malarza Jana Rystema. Nauka u tego mistrza nie trwała długo. Wybuchło powstanie listopadowe i przerażony Engelhardt przeniósł się pospiesznie do Petersburga. W Petersburgu siedemnastoletni Szewczenko pozostał i został oddany na systematyczną naukę malarstwa. Został przedstawiony Jewhenowi Hrebince, kilku malarzom i rosyjskiemu poecie Wasilijowi Żukowskiemu. Rozpoczęli oni starania o dopuszczenie Szewczenki do studiów w Akademii Sztuk Pięknych. Chłopi pańszczyźniani pozbawieni byli prawa wstępowania do szkół tego typu. Postanowiono więc wykupić Szewczenkę. Znakomity malarz rosyjski Karl Briułłow namalował portret Żukowskiego, który sprzedano na licytacji i za zdobyte w ten sposób pieniądze uzyskano u Engelhardta zgodę na zwolnienie Szewczenki z poddaństwa.
Taras Szewczenko to ukraiński poeta narodowy, etnograf, folklorysta, malarz, przedstawiciel romantyzmu. Taras Szewczenko jest również przedstawicielem literatury rosyjskiej. Niemal wszystkie jego powieści i większość dramatów zostało napisanych po rosyjsku, podczas gdy utwory poetyckie Szewczenko tworzył w języku ukraińskim. Taras Szewczenko to także działacz polityczny. Bohater narodowy Ukrainy.
Szewczenko był członkiem Bractwa Cyryla i Metodego oraz akademikiem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W roku 1847 został skazany politycznie za pisanie w języku ukraińskim i promowanie niepodległości Ukrainy. Pochowano go na cmentarzu Smoleńskim w Petersburgu. W maju 1861 roku przewieziono jego zwłoki, zgodnie z życzeniem wyrażonym w utworze „Testament” , pod Kaniów na wysokie wzgórze, skąd roztacza się szeroki widok na Dniepr i pola Ukrainy. Wokół grobu poety znajduje się Narodowy Rezerwat Szewczenki.
Taras Szewczenko żył krótko – 47 lat z czego: 24 lata spędził w poddaństwie, 10 lat na zesłaniu, 3,5 roku pod nadzorem policji, a tylko 9 lat żył na wolności.
Dzisiaj 15. dzień wojny w Ukrainie.
Po 60 latach powróciłam do obowiązkowej lektury mojego ojca, czyli do „Kobzara”. Tak jak ja wychowałam się głównie na lekturze Adama Mickiewicza, tak mój ojciec wychował się na lekturze Tarasa Szewczenki. Ojciec nawet porównywał go do Adama Mickiewicza, a z „Pana Tadeusza” wiele urywków znał na pamięć. Na dzisiejszy wpis zeskanowałam ilustracje Tarasa Szewczenki z „Kobzara”. Także nagrałam z „Kobzara” „Dumy moje, dumy moje”, które śpiewał mój ojciec do końca swego życia.
